son bir adım daha.. ve yol biter... şimdiye kadar yapmakta olduğum tek şey, en iyi bildiğim şey ve nokta konulan şey.. bunların hepsi aynı kalıpta! ben başka bir kalıpta.. etrafımda dikenli teller, kesmek için artık bir makasım var.. hayallerim bir gün gerçek olacak biliyorum, çok istiyorum ve yapıyorum.. ben o sahnedeyim, içimden gelen dışımda, herkesin gördüğünü değil başka bir ben görüyorsun sen salonun en arkasında ve senin için söylüyorum şarkımı.. yalnız ikimiz varız orada.. önemli değil geçip giden, zamanmış, hayatmış, külmüş, dumanmış.. biz varız biz!! bitiyor şarkım, deniz bizi bekliyor en mavi haliyle.. bekletmemeli onu, deniz hayatımızın en özel anlamı.. sırf deniz yok diye vazgeçmedim mi bir şehirden ben? hayatımı kendi elimle çiziyorum, biraz yardım alıp senden biraz da kaderden.. bir düşümüz var, bak biz diyorum biz! ikimiz denizdeyiz, ikimiz sahnedeyiz, ikimiz sevinçteyiz, hayaldeyiz, kederdeyiz.. içimizdekini dışa vuramayız biz, biz dikenli tellerle çevrilenleriz... gidelim, ne çok isterdim bilir misin bunu, bir şarkımız olsun bizden başka kimsenin bilmediği, yol sonsuza uzasın gitsin, dünyanın yuvarlak oluşu misali, dolanalım dolanalım sonu gelmesin.. gündüzler geceye karışır, biz o yolda ilerleriz.. hayallere daha yakınım ben şimdi, en azından bir makasım var kesmek için dikenli telleri... eksikler de tamamlanır mı dersin zamanla? ben yıkıyorum bir bir sahtelikleri, her bir gölge etrafımdaki devriliveriyor satranç taşı gibi.. ne kalıyor geriye biliyor musun? biz kalıyoruz biz!

hayaller daha yakın, yollar daha uzun, teller daha pürüssüz,insanlar daha gerçek olaydı..
şimdi ben yolun sonunda değil başında, şimdi sen yanıbaşımda.. biz diyorum biz, biz değil de bir olmalıydık biz!..