Yeni bir gün doğdu gecenin arkasından...

Sonra bir masal dinledim, ben o masalı dinlerken büyüdüm serpildim.. Her söz bir santim daha kattı aklımın yoluna ve her an biraz daha uzaklaştım birşeylerden, birilerinden..
Değişiyordum, değişiyorduk.. Aklımızın yolunda yürüdükçe büyüyor, büyüdükçe küçülüyorduk..
Artık dama tahtasındaki pullar gibiydik biz, geri dönüşü olmayan bir yolda karşımızdakini yemek ve oyundan çıkarmak üzerine kuruluydu düzenimiz.. Buna itildik, bunun için eğitildik hepimiz... Gerçek dünya böyle bir şeydi işte, yenilmemeyi öğrenmeliydiniz!
O masalı sonsuza dek dinlemek istiyordum, sonsuza dek yaşanan mutluluklar yalnızca masallarda olurdu bilmiyordum..
Sonra masallar yerine yalanlar dinlemeye başladım.. Gündüzleri söylenmiyordu yalanlar, gün ışığı açığa vurur diye.. Diğer pullar sinsice beklediler.. Siyahlar beyazları yedi, bomboş kaldı kareler...

Gece örtüyordu doğan günü yine...